DVD කඩේ අයිය

වංගුව ලඟදි අපේ ගෙවල් පැත්තට තියන පාරෙ ඉඳල motor බයිසිකලයක්වත් දාන්නැති තරම් වේගෙන් මම ෆුටාර් එක මහ පාරට දැම්ම. ජීවිතේට තියන ආසාවට වගේම වයසෙ වැරැද්දට මතුවෙන තරුණ උද්යෝගිමත් බවට එහා පැත්තෙ මිදි කඩේට ආපු බයිසිකල්කාරයෙක් බොහොම ගෞරවයෙන් මට "හරකා" කියල ආමන්ත්‍රණය කළා. තත්පර කිහිපයකට නැවතිලා ඒ මහත්මයගෙ ජාතක පොත පෙරලළා බලන්න මට හිතුනත් තිබුනු ගැම්මට මම නවතින්නැතුවම මම බයිසිකලේ යක්කලට පැද්ද.

බස් ඩ්‍රැයිවරුන්ගේ උපරිම හැකියාව හරිහැටි දැනෙන නොනවතින horn සද්දෙ අමාරුවෙන් ඉවසගෙන වාහන අතරින් bike පැදගෙන ගිය මම කෙළින්ම නතර උනේ  #### අයියගෙ DVD කඩේ අවුරුදු දහයෙ ඉඳල හැමදාම රින්ගන film කඩේට මෙදත් මම පුරුදු විදියටම රිංගුව. වර්ග අඩි කිහිපයක පුංචි කඩ කාමරය පුරා පුන්චි යකඩ පටි වල DVD දර්ශනය වුනා. එදා මෙදා අතර දකින්න තිබුණු එකම වෙනස වුනේ එදා තිබුණු VCD වෙනුවට අද DVD තියන එක.

මම: අයියෙ මොනවද අලුත් films?

අයිය: ආ... මල්ලි... අලුත් එව්ව තියනව...

මම: මොනවද?

අයිය: "Dark Shadows" බැලුවද?

මම: නෑ, මොකක්ද සීන් එක?

අයිය: අන්න සුප්ප film එක... vampire සීන් එකක්...

මම: අපෝ... ඕව digital mafia... වෙන මොනවද?

අයිය: ආහ්... තව තියනව "The Dictator", හැබැයි පොඩ්ඩක් upset කෑලි තියනව...

මම: අපෝ අපෝ පණුවන්ට හොඳ නැත්තම් එපා...

මේ විදියට කඩේ අයියයි මමයි කතාකරන අතරෙ අවුරුදු 10ක විතර මේ පාර ශිෂ්‍යත්ව විභාගෙ ලියපු පොඩි එකෙක් එක්ක අම්ම කෙනෙක් ආව.

අයිය: මොනවද බබා ඕනෙ?

බබා: අම්මේ

අම්ම: මල්ලි මෙන්න මෙයාට "Scooby Doo" ද මොකද්ද ඉල්ලනව

බබා: "Scooby Doo"

අයිය: "Scooby Doo" අන්න අතන තියනව, බබා බලන්න...

(අයිය අර පොඩි එකාට Films තෝරන්න දුන්න.)

බබා: අම්මෙ මෙන්න Cats and Dogs එක

අයිය: බබා තෝරගන්නකො

බබා: පුතේ එකක් විතරයි...

බබා: බෑ බෑ මට දෙකම ඕනෙ.

අම්ම: පිස්සු නටන්න එපා දරුවො

බබා: අනේ අම්මෙ

පොඩි එකාගෙන් බේරෙන්න බැරිවුණු ඒ අම්ම බෑග් එකට ඔළුව දාන්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දි කඩේ අයිය මෙහෙම කිව්ව.

අයිය: කමක් නෑ මිස්, දෙකම අරගෙන 150/=ක් දෙන්න.

අම්ම: ආ මල්ලි... (ඒ අම්ම සල්ලි දුන්න )
යන්නං මල්ලි...

බබා: බායි අයියා...

අයිය: බායි, බබා ආයෙත් දවසක එන්න..

මට ගන්න ඕන වුණු film එකත් අරගෙන මමත් මගෙ ෆුටාර් දඬු මොණරෙට නැගල ගම්පහ පැත්තට පාගනකොට ටික දුරක් යන්න කලින් අර අම්මයි පුතයි යනව. කන ඒ පැත්තට දාගෙන දෙන්න ලඟින් පාගගෙන යද්දි පොඩි එකා මෙහෙම කියනව මට ඇහුන...

බබා: අම්මෙ ඒ අයිය හරි හොඳයි. අපි ආයෙත් දවසක එමු.

ගෙදර ඇවිත් මම කල්පනා කළේ එක දෙයයි... " DVD කඩේ අයිය මට කරන්න ඇත්තෙත් ඔය ටිකම වෙන්න ඇති."

මිනිස්‌කම වෙනුවෙන් රුපියල් කෝටියකට පයින් ගැසූ අභිමානවත් ශ්‍රී ලාංකික තරුණයා

මනුෂ්‍යත්වය මුදලට විකිණීමේ සිද්ධීන් අප ඕනෑතරම් අසා තිබෙන අතර මේ වනවිටත් ශ්‍රී ලංකාවේ වැඩිපුර සිදු වන්නේද එයමය. නමුත් දැන් දැන් මනුෂ්‍යත්වය මුදලට විකිණීම වෙනුවට මුදල් විසින් මනුෂ්‍ය ජීවිත බිල්ලට ගැනීම සිදු වෙමින් තිබේ. එසේ නොමැති නම් රුපියල් ශත හමුවේ උතුම් මනුෂ්‍ය ජීවිතවල ඉරණම තීන්දු වෙයි.

මුදලට මනුෂ්‍යත්වය පාදඩකරණය වූ යුගයක අප ඔබට මේ කියන කතාව ඔබ විශ්වාස නොකරනු ඇත. එහෙත් එය ඔබ විශ්වාස කරනු ඇත. මන්ද එය සිදු වූයේ ශ්‍රී ලංකාවේදී නොව කටාර් රාජ්‍යයේදී බැවිනි. එහෙත් මේ කතාව අපට මහත් ආඩම්බරයකි. මන්ද වැලිකතරේ සුවඳ හැමූ මේ මනුෂ්‍යත්වයේ කුසුම සුවඳවත් කළේ සැබෑ ශ්‍රී ලාංකිකයන් බැවිනි.

ප්‍රදීප් කුමාර ගෝනදූවගේ යනු කුරුණෑගල පදිංචි දැනට කටාර් රාජ්‍යයේ අල් බතීල් සෙකිරිකෝ ආරක්‍ෂක සේවා සමාගම යටතේ දෝහා කටාර්හි කැරිෆෝ සාප්පු සංකීර්ණයේ ආරක්‍ෂක සේවා කටයුතුවල යෙදී සිටින තරුණයෙකි. පසුගිය දිනෙක සේවයේ යෙදී සිටි ප්‍රදීප් කුමාර තරුණයාට සාප්පු සංකීර්ණයේ නිමි ඇඳුම් සාප්පුවක "ෆිටෝන්" කාමරයක තිබී මුදල් පසුම්බියක්‌ හමු විය. සාමාන්‍යයෙන් මෙම සාප්පු සංකීර්ණයේ "ෆිටෝන්" කාමරවල ආරක්‍ෂක කැමරා පද්ධති සවිකර නොමැත. එබැවින් මේ මුදල් පසුම්බිය පිළිබඳ කිසිදු තොරතුරක්‌ ආරක්‍ෂක කැමරා පද්ධතියේ සටහන් වන්නේ නැත. එම නිසා පහසුවෙන්ම මෙම මුදල් පසුම්බිය සාක්‌කුවට දමා ගැනීමට ප්‍රදීප්ට ඕනෑ තරම් ඉඩ ප්‍රස්‌ථාව තිබිණි. නමුත් ප්‍රදීප් ඔහුගේ අවංකභාවය වැලිකතරේ පිපිණු කුසුමක්‌ සේ විකසිත කරමින්
තත්පරයකින් වත් ප්‍රමාද නොවී වහා මුදල් පසුම්බිය කැරිෆෝ ආරක්‍ෂක සේවා කළමනාකාරීත්වයට භාරදීමට පියවර ගත්තේ තම රාජකාරියේ වගකීම අකුරටම ඉටු කරමිනි.

කැරිෆෝ ආරක්‍ෂක නිලධාරීහු මුදල් පසුම්බිය පිරික්‌සා බැලූහ. එය දකුණු අප්‍රිකානු ජාතිකයකුට අයත් වූවකි. ශ්‍රී ලංකා මුදලින් රුපියල් කෝටියකට ආසන්න මුදල් හා රත්තරන්වලින් පසුම්බිය පිරී තිබිණි. රත්තරන් ග්රෑම් 500 ක්‌, ඇමෙරිකානු ඩොලර් 7000 ක්‌, එක්‌සත් අරාබි ඩිනාර් 23000 ක්‌, ඔස්‌ටේ්‍රලියන් ඩොලර් 500 ක්‌, සහ කුවේට්‌ ඩිනාර්වලින් පිරී තිබූ මෙම මුදල් පසුම්බියේ හිමිකරු ඒ වන විටත් ඒ පිළිබඳ සියලු බලාපොරොත්තු අත්හැර දමා තිබිණි.

එහෙත් ශ්‍රී ලාංකික තරුණයාගේ අවංකභාවය දකුණු අප්‍රිකානු ජාතිකයාට වාසනාව උදා කළේය. කැරිෆෝ ආරක්‍ෂක නිලධාරීහු කඩිනමින් මුදල් පසුම්බියේ හිමිකරු සම්බන්ධ කර ගනිමින් ඔහුගේ දැතටම මුදල් පසුම්බිය භාර දුන්හ. ආරක්‍ෂක සේවා නිලධාරීන්ට බලවත් ස්‌තූතිය පුද කළ දකුණු අප්‍රිකානු ජාතිකයා ශ්‍රී ලාංකීය තරුණයාට මුදල් ත්‍යාගයක්‌ පිරිනැමුවේ ඔහුගේ අවංකභාවයට මහත් ප්‍රශංසා කරමිනි.


තොරතුරු සැපයීම - රමල් කුලතුංග - Ramal Kilathunga

කොන්දොස්තර

බොහොම පුරුදු විදියට virtual එකෙන් එලියට බැහැල ඉක්මනට දුවල ගිහින් 154 බස් කට්ටක් අල්ලගන්න මට පුලුවන් වුණා. තෙහෙට්ටුව දෙපිටින් යන්න මූනෙන් දාඩිය බේරිලා යන හැටි මගෙ පුන්චි රැවුල් ගස් වලට දැනුනත් එතන තියන සුන්දර හැඟීම් ගැන අවධානය යොමු කරන්න මට පුලුවන් කමක් තිබුනෙ නෑ.
ටිකට් ගන්න කියාගෙන කොන්දොස්තර මගෙ ලඟට ආව. මගෙ තාත්තටත් වඩා වැඩිමල් කොන්දොස්තර මට "ඔය ඉස්සරහ ඉන්න මල්ලි ටිකට් ගන්න" කියනකොට එතන බිහිවුණු සමාජමය උපහාසය ගැන හිතන්නවත් ඉඩක් ලැබෙන්න කලින් මගෙ අත ඉස්සර වුණා. තත්පර කාලකටත් අඩු නිමේෂයකදි මගෙ අතේ තිබුණු රුපියල් දොළහත් ඩැහැගෙන කොන්දොස්තර නොපෙනී ගියා.මම කල්පනා කලේ "යකෝ මුගෙ පුතාටත් බාල මට මූ මල්ලි කිව්වනෙ" කියල. දාඩියෙන් බර මූණ තමන්ගෙ සාරිය අවලස්සන කරනවට බස් එකේ නැගල හිටිය ගුරු දේවතාවියන්ගෙ විරෝධය යොමු වුණේ පොඩි උරහිස ගැස්සිල්ලකින් විතරක් වුණාට පාපුවරුව පුරා රජ කරන ඉස්කෝලෙ යන කොල්ලන්ට කොන්දොස්තරව තවත් විහිලුවක් විතරක්ම වුණා. බලෙන් පටවානොගත්තත් යන්න තියන හදිස්සියට "නැන්දලා යැයි ඇමතිය හැකි පිරිස්" බස් එකට ගොඩ වුණා. වැඩිහිටියෙක් නමින් තමන්ව හදුන්වගන්න පුලුවන් මනුස්සයෙක් "ගොන්නු පටවනව වගේ" කියල කොන්දොස්තරට වාග් ප්‍රහාරයක් එල්ල කරා. ඒ වුණත් ඇවිදින ලද දහස් වටින පයක් පමණක් පාපුවරුවෙ රඳවාගෙන දවසේ වේල ඇඟිලි කරු අතර හිරකරගත් කොන්දොස්තර දොරෙන් පහලට වටෙන විශාල ජනකායකගෙ ටොන් ගානක් වුණු බර දරාගෙන හිටිය. ඒත් බස් එක පුරා පැතිරුනු කොන්දොස්තරගෙ දාඩිය ගඳ තවදුරටත් ඒ විදියටම හැමෝටම දැනුන.දෙමටගොඩ ස්ටේෂන් එකෙන් ගම්පහට ටිකට් එකක් අරගෙන "බීමට සුදුසු නැත" කරාමෙට හෙමින් දෑත් යොමු කරපු මම පුරුදු විදියට මූණ ටිකක් තෙත් කරගත්ත. දාඩියෙන් තෙත් වුණු මූණ පුරා වතුර ගෑවෙන මොහොතෙ බොහොම සුව පහසු බවක් දැනුන. ඒත්... ඒත් එක්කම මට මතක් වුණේ කොන්දොස්තර මාමව. පවු ඒ මනුස්සය.......